Yüreğinizle sancılısınız

Belli ki “CHP” diyeceksiniz. Ama sancılısınız. Önce yüreğinizle sancılısınız.

Çünkü yüreğiniz alışkın değil.

Yüreğiniz direniyor.

Gazetelerinize manşet atarken,

içiniz

“Olmadı ama...” demekten kendini alamıyor.

Denizli’ye muhabir- yazar göndermişsiniz, notlarına bakıyorum, “Merkezde CHP, ilçelerde MHP” derken kıvranıyor. Çünkü CHP’ye ilişkin umutlarınız boş, ham hayal. 

Ah Urfa’da Osman Baydemir malı götürse... Acaba, diyorum, Abdullah Öcalan bir yerlerdenaday olsaydı, Tayyip Erdoğan yerine onu bile “favori” görebilir miydiniz? “Ak Parti’den sonra ikinci aday kimse ona yönelin” ilkesi, Urfa’da da Osman Baydemir’i gösteriyor değil mi? Nasılsınız Osman Bey, bu “hizmet kıyağı”na şapka  çıkarılır değil mi?

Birisi Ankara’da Melih Gökçek’in muhafazakarlığı ile Mansur Yavaş’ın muhafazakarlığını kıyaslamış, Mansur Yavaş’ı bir kademe öne geçirmeyi tercih etmiş. Nasıl olsa şu anda yüreklerindeki “muhafazarlık ölçer” kumpası, iyi ölçüyor.

Acaba, diyorum, Gaziantep’te Ak Parti adayı Fatma Şahin’in karşısına CHP, mesela Nur Serter’i koysa, “Hizmet’in CHP ve ikinci aday güzellemeciliği” insanların gönüllerini Serter’den yana kanırtmaya mı yönelecekti?

Ahmet Kurucan’ı okudum, dün, Zaman’da. Hizmet’in genç stratejist ve teorisyenlerindendir. Ben önemserim kendisini. Şöyle yazmış:

“Halbuki mahallî seçimler yapıyoruz. Genel seçimler yapsak da netice değişmez. Bir seçmen olarak oyumu kime vereceğim diye karar verirken, şehrime veya ülkeme hizmet getirecek insana, vaatlerine, bilgi, tecrübe ve liyakatine bakarım. O şahsın dinî kimliği bu süreçte önemli değil midir? Elbette önemlidir. “Din hayatın hayatı, hem ruhu hem esası” düşüncesine sahip birisi olarak seçeceğim adayın dini kabulünü, dinî değerlere saygısını tabii ki nazar-ı itibara alırım. Zira benim anlayışıma göre din, hukukî kuralların yanında ahenk ve huzur içinde birlikte yaşamanın temellerinden biri olan ahlakî değerlerin kökenini teşkil eder.”

Eee, diyorsunuz bunları okuyunca, nasıl bir “Din değerlendirmesi” yapıldı da,  mahalli seçimlerde, oniki yıl boyunca Türkiye’de hemen tüm inanan insanların hayatında özgürlük iklimi oluşturan bir siyasi parti ile boğaz boğaza gelme kararı verildi?

Ve üstelik, 90 yıl boyunca tüm toplumun dini hayatını mengene gibi sıkan ve halen seçim söylemindeki ahmak otu niteliğindeki sözler dışında siyasi-ideolojik anlamda hiçbir özeleştiri yapmamış bir siyasi yapıya prim verilmesinin yolu açıldı? Tabii ki CHP’yi kastediyorum. Şu anda bile bin türlü yama bulunan ve her biri diğerinin can düşmanı kliklerden oluşan CHP’yi. Nasıl bir garanti aldınız CHP’den, ya da hangi CHP’den garanti aldınız?

10 yıl süreyle Hizmet hareketine her türlü devlet alanını üstelik “En safiyane” mü’min duygularıyla açan bir Tayyip Erdoğan yerine, Kılıçdaroğlu’nu sevimli kılan ne?

Sorun yüreğinize, diyorum ben. Emin misiniz? Son kararınız mı?

Ahmet Kurucan’a mı sormalıyım, Ali Bulaç’a mı, birlikte defalarca namaza durduğumuz Mustafa Yeşil’e mi? Hayır AhmetTuran Alkan’a, Mümtazer Türköne’ye ve Şahin Alpay’a sormam. Ama diyorum, AbdullahAymaz’a mı sormalıyım, İsmail Büyükçelebi’ye mi? Tayyip Bey’e kızdınız atmadınız, anlarım, ama CHP’ye oy vermeye cevaz vermek?

Ben, Hizmet camiasındaki sade insanın yüreğine sormak isterim: Eliniz varır mı, CHP yükünü Türkiye’ye taşıttıracak bir kararın yanında durmaya?

“Bu bir mahalli seçim, öyleyse hizmete oy vermek lazım.” Öyle yazmış Ahmet Kurucan. Peki Hizmet’in şu andaki duruşu “hizmete oy verme” duruşu mudur, yoksa tamamen kategorik bir Tayyip Erdoğan karşıtlığının ürünü müdür?

“Belediye Başkanı mı seçiyoruz, Tayyip Erdoğan’ı mı dövüyoruz?” sorusu da anlamlı değil mi?

Tayyip Erdoğan’la hesaplaşmayı bile anlayabilirim, ama son zamanlarda “dini cemaat vurgusu”nu öne çıkaran -ki bunu da ayrıca değerlendirmek isterim- bir camianın, ona vurmak için CHP sopasını kullanmasını CHP’nin zulüm sillesini hala yüzlerinde hisseden dindar toplum kesimlerine anlatmak zor. Yarın yazılacak tarihe anlatmak zor.

EGEMEN BAĞIŞ’A: O sözler size mi ait? Önce bir açıklama yapın. Ve eğer size aitse, hemen gidip tevbe edin ve siyaseti miyaseti bırakın. Olmuyor, olmaz. Türkiye’de o dille halkın yüzüne bakılmaz.