Tam lige sarılacağı sırada Beşiktaş’ın başına gene bir sorun çıktı! Ceza ve sakat oldukları için oynatamadığı çok sayıdaki oyuncuya maç günü bir de Oğuzhan eklendi! “Fernandes zaten işe yaramaz hale gelmişti, işi Oğuzhan toparlar” derken dün o da gitti. Orta alanın öteki önemli gücü, ya da sağ ve sol beklerin güçlü yedeği Atiba da yoktu! Motta ve Almeida bir önceki maçta sahaya giren edepsizin kurbanları olup ceza aldılar.
Bir önceki 11’den beş adam uçmuştu! Onlar olmadığında görevin yükleneceği adamlar bile sakattı! Bir kadro 2-3 adamın yokluğunu duruma göre taşır da bu kadarını taşıyabilir mi?
Bu sorunlar altında lig sonuncusu ile oynamak bir şanstı. İlk onbire yeni giren kimi oyuncular için de önemli olanaktı. Takıma ısınabilirler, kendilerini gösterebilirlerdi. Beşiktaş’ın bu sorunları da 10 maç yenildikten sonra son maçını kazanan Elazığ için şanstı... Elazığ bu durumu ilk yarıda akıllıca kullandı. Sahasında kalabalıklaştı, kazanmak için yüklenecek rakibinin üzerine hızla çıktı.
Eksik Beşiktaş’ın ‘ideal’ kadrodan farkı daha hızlı, daha çabuk, sahanın her yerinde basarak oynamaya çalışmasıydı. Temposu yükselmişti, ama beceri düzeyi artmamıştı. Hele savunmada. Dört peş peşe pası önleyemeyip gol yediler! Ancak ikinci yarıda amacına daha uygun oynayan alkışlanacak bir Beşiktaş izledik. İştahı artmıştı. Sahanın her yerinde basıyor, rakibine organizasyon şansı vermiyordu. Tek top oynuyor, savunma arasına koşular atıyordu. Yardımlaşma müthişti. Eğer vuruş düzeyini de artırabilseydi ki bunları Holosko’dan, Olcay’dan birer kez gördük, farkı çok açardı.
Bir yılı aşkın zamandır oynamayan İsmail ve Uğur, uzun süredir ilk onbir göremeyen Mustafa büyük bir özenle çalışıp fırsatı kullanma çabasını gösterdiler. Uğur hücumda pozitif görüntüler verdi. Holosko o çizgide değildi. Ama boş alan kullanmada ve ilk gol vuruşunda çok becerikliydi. Olcay bu kez göbekten hücum eden adamdı. Top tutmayan, çabuk oynayan yapısı ve gol vuruşu nefisti. Necip ve Veli’nin orta alandaki çabası da alkışa değerdi. Beşiktaş dün yokluğa isyan eden bir takım kimliği gösterdi. Bu yanı saygıya değerdi.