Yunanistan deyince hemen bir ’Venizelos’ ortaya atılır ve Venizelos’tan Mustafa Kemal’e bağlantı kurulmaya çalışılır. Hatta ‘Atatürk-Venizelos Dostluğu’ gibi bir tekerleme de vardır. Halbuki Atatürk ile Venizelos tarihin farklı sayfalarındadır. Venizelos saldırgan, sömürgeci ve işgalcidir... Atatürk ise son vatan toprağını en umutsuz noktada savunandır. Venizelos’un Anadolu’dan denize dökülen saldırganlığının, işgalciliğinin ve gaddarlığının sonradan pişmanlığını yaşadığı, nedamet gösterdiği yolunda bir emare de yoktur. 

Venizelos hala Yunanistan’da makbulse, 1919’da Osmanlıyı parçalamak için canla başla çalıştığı için makbuldür. Mustafa Kemal’den 15 yaş büyüktü. Girit’te varlıklı bir ailede doğmuştu. 

Doros Alastos’un yazdığı 1942 baskı biyografiye göre Venizelos üniversitede bir gün çevresini toplar, bir harita açar ve Megali Idea - büyük ideal sınırlarını çizer. Arnavutluk’un yarısı, bütün Doğu ve Batı Trakya, Anadolu’da İstanbul dahil Ege Bölgesi... Başkent de Konstantinopolis! Megali Idea’dan Megalo-Manyaklığa giden yolu açan, Venizelos’tur. O yolu kesen de, Mustafa Kemal. 

Balkan Savaşında Osmanlı arazisi üzerindeki paylaşım kavgasında Yunanistan Batı Trakya’da büyük kazanımlar elde etmişti. 1913 Bükreş anlaşmasını Venizelos imzaladı. Sıra Doğu’ya gelmişti. Megali Idea haritasına bakıyordu: İki kıtada, Beş denizde bir Yunanistan.  

Venizelos, Batının Yunanistan içinde bulduğu devşirmeydi. Yoksa Yunanistan’ın bir Kralı vardı. Kral Konstantin Alman İmparatorunun kız kardeşiyle evliydi, Yunanistan’ın maceralara girmesine karşıydı ve savaş istemiyordu. Bu yüzden Londra-Paris nezdinde düşmandı. Venizelos ise tam Londra-Paris adamıydı ve bu bağlantıları kullanarak Krala alternatif oldu, Yunanistan’ı böldü, sonra da ortak çabayla Kral Yunanistan’dan uzaklaştırıldı. Yunanistan’daki Alman-Fransız/İngiliz iktidar kavgasının ürünü, Venizelos’tur. 

Venizelos iktidarında Yunanistan sadık bir Londra-Paris maşası olmuştu. 1915’te Selanik’e Fransız ordusunun gelmesi, Bolşevikleri ezmek için Yunan ordusunun Rusya içlerine asker yollaması, hep kullanışlılıktandı. 

Bu marifetleriyle Venizelos, Paris 1919 pasta paylaşımına çağrıldı. Londra-Paris diliyle ve onların makamından konuşuyordu, tam desteğe ve muhabbete sahipti. Klasik Yunan tarihi okumuş ve beşikten Grek hayranlığı ile yetişmiş İngiliz ve Fransız Başbakanlarının gözleri, Venizelos’u görünce parlıyordu. ABD Başkanı Wilson da aynı hayranlığa kapılmıştı. Venizelos, Batının uç beyi olarak Türk ve Müslümana yönelik son 600 yıllık hesabın muhasebesinde ön safa konmuştu. 

Elbette Venizelos ülke çıkarı için fırsatlardan yararlanıyordu. Ama tarihi badanalamanın alemi yok. Venizelos ile Atatürk aynı değillerdi. Biri sömürgecilerin saldırgan maşasıydı, diğeri de son vatanın ve bayrağın savunucusu. Atatürk’ün dostluk göstermesi, Türklüğün tevazusundandır. Nobel hikayesi, şehir efsanesidir. Verildi mi? Hayır… Tekrar soralım: Venizelos nedamet gösterdi mi? Megali Idea unutuldu mu? 

Yeni bir dünyanın karşısında, tarihin önemli bir dönemecindeyiz. Bu yeni dünyada önce çakalı çakal olarak teşhis edip teşhir etmek, sonra gerekirse büyüklük gösterip, elimizi uzatmak gerekiyor. Çakalı unutmayız. Çakal da yediği tokadı ve kuyruğunun kesilmesini unutmaz.