Ölmek de bir direniş Allah azze ve celle

Yahya Sinvar'a...

Bir tünelin ucunu geçirerek iğneden

Bayrak diken anneme yazacağım şeyler var,

Hiçbir tasam olmadı ya da keşkem bir nebze

Ölmek de bir direniş Allah azze ve celle.

Soğumaktan korkarım taş olsam bir sapandan

Utanırım keyifle toprağa uzanmaktan

Zalime naz eden silaha etmem tamah

Beni uyandıracak saati kırsın ilah

Çünkü hiç kestirmedim uykunun ipeğinden

Bir makasın ucuyla güle hiç göz süzmedim

İşaret parmağımdan damlar şehadet balı

Üşüşür bin kovandan kaçmayan ecel arı

Nemrudun oyuncağı yılanın çıngırağı

İrinli bir gövdede şeytanın salıncağı

Kısacası Dünya'yı, kısacası Dünya'yı

uzun uzun solumak

Hevesinde değildim..

Ne korkak bir sineğin konduğu yere sindim

Ne fazlalık sayılan bebekten bir eksildim

Çünkü bugün Yahya'yım o gün Ahmet Yasin'dim.

Sanmıştım ki her kurşun oyuğundan çıkacak

Bir mümin heybetiyle dağlayacak zalimi

Ömer'ler oluk oluk kılıçlar parlayacak

Getirecek çiçeği ya da o son tekbiri.

Lakin öyle olmadı yine göçtü bir kervan

Yine yetim bir ordu güzel günler kan revan

Çölde unutulana Muhammed Mustafa'dan

Bir hüzün tesellisi gelir diye bekleriz

Gazze Gazze doğarız hatırla biz Hayberiz...