Kurban oldular, ülkeyi kurtardılar!

Bir gün bu ülkede kurban deyince aklımıza sadece bayramlık ve adaklık kurbanlar gelecek mi?

Günün birinde böyle bir Türkiye oluşabilecek mi?

Maalesef şu anki Türkiye’de kurban deyince aklımıza sadece bayramlık ve adaklık kurbanlar gelmiyor.

Mesela geçtiğimiz 15 Temmuz’daki darbenin kurbanları da geliyor.

Darbecilerin silahlarıyla başı gövdesinden ayrılmış kurbanlar.

Darbecilerin bombalarıyla gövdeleri parça parça edilmiş kurbanlar.

Onlar ki darbecilerin milli iradeyi, demokrasiyi kurbanlık gibi boğazlamaması için kendilerini kurban ettiler.

Onlar ki bu uğurda darbecilerin bıçak gibi kesen mermilerine, parçalayan bombalarına, ezip kıran tanklarına bedenlerini kurban ettiler.

Çolukları çocukları vardı.

Daha görecekleri güzel günler, yaşayacakları güzel şeyler vardı.

Milli iradeyi, demokrasiyi savunmak adına hepsinden vazgeçtiler.

Darbeci kasapların üzerine cesaretle yürüdüler.

Hayatlarından vazgeçtiler, ama milli iradeyi, demokrasiyi savunmaktan vazgeçmediler.

Bugün bu ülkede milli irade hakimse eğer, onların sayesindedir.

Bugün bu ülkede demokrasi yaşıyorsa eğer, onların bu uğurda yaşamlarından vazgeçmesindendir.

15 Temmuz gecesi bu ülke emperyalizmin işbirlikçisi darbeci kasapların kanlı ellerine geçmediyse eğer, onların kanını, canını feda etmesindendir.

Yoksa ülke olarak darbeci kasapların kanlı ellerine kalabilirdik.

Onların ülkemizi bir kurbanlık gibi boğazlamasına tanıklık edebilirdik.

Dahası, onların ülkemizi bir kurbanlık gibi parçaladığını görebilirdik.

Daha önce bir kurbanlık gibi parçalanan Irak’ın durumuna düşebilirdik.

Suriye gibi kendimizi bir iç savaşın içinde bulabilirdik.

Milyonlarca Iraklı, Suriyeli gibi bizler de emperyalizmin kurbanları olabilirdik.

Iraklılar, Suriyeliler gibi henüz süt kuzusu bebeklerimiz bile emperyalist kasapların vuruşlarıyla can verebilirdi.

Kimimiz canını kurtarmak için, can havliyle kaçan bir kurbanlık durumuna düşebilirdi.

Kimimiz emperyalist kasapların elinden kurtulmak için, çoluk çocuk, aç susuz yollara düşebilirdi.

Iraklılar, Suriyeliler gibi mülteci olabilirdi.

Ne evimiz ne yurdumuz kalırdı.

Ne işimiz ne aşımız kalırdı.

Evet, bütün bunları yaşayabilirdik.

Şimdi bayram yapıyor değil, iç savaş yaşıyor olabilirdik.

Bütün bunlar olmadıysa, 15 Temmuz akşamı kendilerini kurban ederek, emperyalizmin işbirlikçisi darbeci kasapları etkisiz hale getirenler sayesindedir.

Ülkesi, milleti için kendilerini gönüllü kurban edenlerdi onlar.

 Ölümü öldürmüş insanlardı onlar!

İnşallah bir gün Türkiye’miz kimsenin darbe, terör kurbanı olmayacağı bir ülke haline gelecek.

İşte o zaman kurban deyince aklımıza sadece bayramlık ve adaklık kurbanlar gelecek.