Celal Şengör’ün, 12 Eylül’de yaşanan işkenceleri meşru ve haklı gösteren röportajını okuduğumda, içimden gelen tek şey, Şengör’e beddua etmek oldu.
Buna hakkım var, çünkü Şengör’ün haklı gösterdiği, meşrulaştırdığı işkenceleri, arkadaşlarımla beraber Diyarbakır cezaevinde yaşadım. Biri çıkıp bu işkenceleri meşru ve haklı gösterirse, bu yılların bir daha asla geri gelmeyeceğine, bir daha asla bu ülkede Diyarbakır, Metris, Mamak cezaevinde yaşanan zulüm ve işkencenin yaşanmayacağına olan inancıma rağmen, elimden bu kişiye ancak beddua etmek gelir.
İşkenceyi meşru ve haklı gösteren birine karşı, o işkenceleri yaşamış bir kişinin bugünkü ortamda kullanabileceği yegane hak, beddua etmek hakkıdır.
Şengör’e başka bir şey yapılamaz herhalde. O bu kafayla muhtemelen ders verme hakkını kullanmaya devam edecek, öğrencilerini ve üniversitedeki sınıfını elinden alamayız, almak da doğru olmak zaten.
Aklıma bir de bu hocadan herhalde mevzuat çerçevesinde sorumlu olan kurumumuz YÖK geliyor. YÖK belki bir kınama mesajı yayınlayabilir.. Bir bilim adamının, insanlara b..k yedirmeyi işkenceden saymamasının, AİHM’in karar ve içtihatlarını hatırlatarak, insan haklarına aykırı bir durum oluşturduğunu uygun bir üslupla hatırlatabilir..
Ama ben de bir mağdur olarak Şengör’e beddua hakkımı kullanmak istiyorum.
Ey Celal Şengör,
İnşallah bizim yaşadığımız işkenceleri hiçbir zaman yaşamak zorunda kalmazsın ama bir rüya görürsün ve o rüyada, 12 Eylül günlerinde işkenceden geçen, zulüm gören insanların yaşadıklarını yaşar ve bu yaşadıklarına inanamaz halde, kan revan içinde uyanırsın!
Biliyor musun, bizim bir arkadaşımız, Diyarbakır cezaevinde görüp yaşadıklarına hiçbir zaman inanamadı.
Biz öldük diyordu ve burası bir cezaevi değil, biz öldük ve burası bir cehennem!
Koğuş arkadaşları, peki ya gardiyanlar diyorlardı, onlar nedir?
Arkadaşımız cevap veriyordu: Onlar gardiyan değil, cehennemi bekleyen zebanilerdir!
Ya görüşmeye gelen yakınlarımız, onlar nedir öyleyse diye soruyorlardı yine..
Arkadaşımız, onlar mezarımızı ziyaret ediyorlar ve biz onları toprağın altında, tabutlarımızın içinde hissediyoruz!
Ey Şengör,
İnşallah rüyanda böyle bir cehenneme düşersin.
Saygıdeğer annenle görüşme günlerinde, Türkçe yasak olduğu için iki kelime bile konuşamadan, tekrar koğuşuna yollanırsın!
İnşallah, rüyanda, ismi Co olan ve hücrelerden, koğuşlardan sırayla askeri tekmil alan Yüzbaşı Esat’ın köpeğine tekmil vermek zorunda kalırsın. Co karşında durur ve sen Co’ya şu tekmili vermek zorunda kalırsın: ‘Celal Şengör, İstanbul, 1. Kat 3. Hücre 20 kişiyle emir ve görüşlerinize hazırdır komutanım!’
Ey Şengör, sen gerçek hayatta işkenceleri meşru ve makbul gösterirken, inşallah rüyanda, tutulduğun cezaevinde yaşanan işkenceleri protesto isyanlarına katılır, açlık grevlerine girmeye mecbur olursun!
Ve inşallah, kırk günden sonra eğer hayatını kaybetmediysen, inşallah beynin ve vücudunun her bir parçası küçülmüş olarak, bu kabustan uyandığını hissedersin!
İnşallah Şengör,
Yine kabus gibi yaşayacağın bir rüyada tabi, yaman bir Diyarbakır kışında, eline bir balyoz verip, önce havalandırmadaki buzları kırdırırlar sana ve o bıçak gibi buzların üstünde çırılçıplak yürütürler!
İnşallah Şengör, güneşli bir günde, havalandırmadaki eğitim sırasında gökyüzüne kaçamak bir bakış attığını gardiyanlar o dakikada fark eder ve seni domaltıp, gökyüzüne neden baktın lan diyerek, vücudunun her tarafını kızarmış ıstakoz gibi kızartırlar ve böylece koğuşta ve yatakta oturamaz hale gelirsin!
İnşallah Şengör,
Diyarbakır’da iki yılda işlenen kırka yakın cinayete sen, bir rüyanın sınırlı dakikaları içinde tanık olursun, içlerinde çok iyi tanıdığın bu insanların işkenceyle öldürülmesini, gerçek hayatta da hiç unutmaz ve her rüyanda bunu bir kabus gibi yaşarsın!
İnşallah Şengör, kan revan içinde kaldığın bu rüyada, birdenbire kar yağmaya başlar ve birdenbire çok susadığını anlarsın!
Ama inşallah Şengör, dışarıda lapa lapa kar yağarken, sen bu rüyada içecek bir damla su bile bulamazsın!
İnşallah Şengör,
Rüyanda bir gün havalandırmaya çıkarırlar seni, koğuşun havalandırmasından geçen logarı açarlar ve herkese yedirdikleri gibi o logardan alınan b..u sana da yedirmeye çalışırlar, ama etrafında yiyecek b.k arar bulamazsın, yanındaki arkadaşının yemekte olduğu ‘b.k’ u elinden almaya çalışır, yiyecek b.k aramak zorunda kalırsın!
Ey Celal Şengör.
Daha ne yazayım, bütün yazdıklarım ve sadece rüyanda sana reva gördüğüm bu işkenceler, senin Evren Paşan tarafından insanlara reva görülen işkencelerdi..
Allah sana burada unuttuğum işkence yöntemlerini de kabus dolu rüyalarında sırayla ve birer birer yaşamayı nasip etsin!
