Avrupa’nın Türkiye’ye yaklaşımında son dönemde bazı iyileşmeler var. Ancak Avrupa’nın genelde dar görüşlü ve kendine zarar veren Türkiye siyaseti ile 17-18 Eylül 1788 Şebeş Muharebesinde olanlar arasında büyük benzerlikler var. Avrupa Türkiye’nin kalıcı olduğunu bazen unutuyor. Şebeş’te Avusturya-Macaristan imparatorluk ordusu ‘Türk ordusu geliyor’ zannederek gece vakti birbiriyle çarpışmış ve binlerce ölü-yaralı vermişti. 

1788’de Osmanlı Ordusu, Sultan Abdülhamit emriyle Tuna nehri kolları üzerinde hakimiyet kurmak için Sofya üzerinden Romanya’ya ilerler. Ordunun başında Sadrazam Koca Yusuf Paşa vardır. Karşısında da İmparator 2. Josef.

İlk karşılaşma Temeşvar’ın Muhadiye Boğazında yaşanır ve Osmanlı ordusu Josef’i kaçırtır. Avusturya ordusu Şebeş Boğazına çekilir. Orduda Avusturya, Çek, Alman, Fransız, Sırp Hırvat ve Polonyalı asker ve komutanlar vardır. Her biri ayrı dil konuşmaktadır, aralarında bile anlaşamazlar. Ve Şebeş, nehir kıyısındadır. 

Olayın tam nasıl yaşandığı, yaklaşık 50 yıl sonra kaleme alınmıştır ve bazı tartışmalı unsurları vardır. Ancak genel kabul gören anlatımda, 80-100 bin İmparatorluk askerinin önemli kısmı, gece karanlığında birbiriyle çatışmıştır.

İlk sorun, Avusturyalı süvarilerin devriyeye çıkıp, köprüden karşı kıyısında bir köyde içki bulmaları ve birkaç yüz litrelik içkiyi yolda ya da kamplarında içmeleriyle başlar. Daha sonra piyadenin gelip süvarilerin içki partisine katılmaya çalışması, gerilim başlatır. Süvariler, daha düşük sınıftaki piyade ile içki paylaşmak istemezler ve kavga çıkar. 

Bu sırada bir silah atılır ve birileri ‘Türkler geliyor’ diye bağırır. Panik başlar. Bir kısım süvari yakındaki köprüden, nehrin diğer tarafına kaçar. Hareketlenme, paniği artırır. Türklerin geldiğini sanan askerler gördükleri her canlıya ateş etmeye başlar. Bu arada Alman subayların Durun - ‘Halt Halt’, diye bağırarak kargaşayı önlemeye çalıştıkları, ancak ‘Halt’ ı ‘Allah Allah’ olarak duyan diğerlerinin ‘Türkler geldi’ diye Almanlara ateş açtıkları rivayet edilir. Almanlar da karşı ateş açar. Kargaşa büyüdükçe diğer ordu birlikleri çatışmaya katılır ve herkes karanlıkta ‘düşman’ sanarak birbirine ateş eder.

Süvarinin hem kaçıp hem de önüne gelene saldırması, paniği genişletir. Bir noktada topçu birlikleri de çatışmaya karışır ve bir batarya, gördüğü her yere ateş açar.. Bu kargaşada İmparator Josef’in de atından düşüp hırpalandığı söylenir. Gün doğduğunda Avusturya ordusunun ölü-yaralı kaybı 1,200 ila 10 bin arasındadır. Gıyabında savaşılan Osmanlı ordusu ise iki gün sonra gelip Şebeş’i alır. Kent, kendi arasında savaşan İmparatorluk ordusunun yaralılarla doludur. 

Batılı tarihçilerin Karansebes Savaşı diye andıkları, ancak ballandırarak yukarıdaki ayrıntılarla anlattıkları bu olayın gerçek olmadığı da öne sürülür. Öte yanda olay son derece utandırıcıdır ve bu nedenle unutulmak istendiği, gömülmesi için kayıtlara alınmadığı da söylenir, ki mümkündür. ’Türk tehlikesi’ bahanesiyle birbiriyle vuruşan ya da kendi çıkarını bozan Avrupalı siyasetçi profiline çoktandır aşinayız.