Acılar küf tutmaz

Sinemamızın genç kuşağının belki de en cesur yönetmeni bu hafta izleyicisiyle buluşuyor. Siyaseten militan olmaktan, toplumsal eleştiriyi gediğine oturtmaktan, dijital çağında 35mm film yapmaktan, bir kısa film olsun gerçekleştirmeden uzun metraja el atmaktan, usta oyuncularla usta mizansen isteyen plan sekanslar çekmekten, deneyimli meslektaşlarının sözünü dinlemekten imtina etmemiş bir genç adam var karşımızda: Ali Aydın. Ve onun geçen yıl Venedik Film Festivali’nde en iyi ilk filme verilen Geleceğin Aslanı, Selanik Film Festivali Gümüş İskender ve kazandığı diğer prestijli ödülleri hak eden filmi Küf. Ulusal festivallerden sonra nihayet vizyona çıktı.

Küf, oğlu kaybedilmiş bir babanın öyküsünü anlatıyor. Kayıp yakınlarının Türkiye’deki simgesi Cumartesi Anneleri’dir. O soylu oturma eylemleri bile yıllarca ekranlara kadar yansıyan polis tekme ve coplarıyla engellenmiştir.

Savcılığa durmaksızın dilekçe vererek kayıp oğlunu aramaktan vazgeçmeyen babaya kimbilir neler yapılmıştır… Küf, bunu ima ediyor ama bir dönüm noktasından başlatıyor filmini: Oğullarına mezar isteyen babaların bodrum kattaki işkencehaneye indirilmediği, dilekçelerinde arz ettikleri meselenin gereğinin yapılmaya başlandığı bir dönemde.. Zaten huzuru olmayan babanın ahlaksız bir meslektaşıyla yaşadığı gerilim de giriyor devreye.

Ali Aydın’ın karakter yazma ve oyuncu yönetmedeki başarısı başlıca erdemleri. Büyük çoğunluğu doğal ışıkta çekilen filmdeki minimal sinematografi sinemamızın genel olarak alamet-i farikası haline geldi. Bunda da gayet başarılı, gayet iyi bir atmosfer yaratıyor ışık ve mekan kullanımıyla ama asıl başarısı denge kurmada: Öyküde anlatılan her şeyin yerli yerine oturması, karakterler arasındaki ilişki ve gerilim, dönemin siyaseten çözümlenememiş açılımının yarattığı kuşku, oyuncuların performansları…

Filmdeki raylar ve tünel artık yoluna girmesi ve aydınlığa kavuşma beklentisinin simgesi adeta. Çok trajik, acı ve utanç verici de olsa gerçeklerin ortaya çıkmasının, kayıpların her ne halde olursa olsun bulunmasının kaçınılmazlığı duygusunu veriyor Küf. Acıların asla küf tutmayacağını hissettiriyor.

Küf – Yönetmen / Senaryo: Ali Aydın / Görüntü: Murat Tuncel / Oyuncular: Ercan Kesal, Tansu Biçer, Muhammet Uzuner