Avrupa medyasında, ABD'nin kendilerini terk etmesi ve daha ziyade Rusya'ya kazandıran bir konum alması işleniyor. Trump aşağılandıkça aşağılanıyor, attığı hemen her adım Putin'e hizmetle tavsif ve alay ediliyor. Evet, Trump'ın görmek istediği Avrupa'nın, Putin'in görmek istediği Avrupa'ya benzer olduğu rahatlıkla söylenebilir. Elbette aynı değil. Fakat benzer.

Kıbrıs meselesinin çözümsüzlüğü, tarafların birbirlerine güvenmemelerinden kaynaklanıyor. Bu durum, tarafların müzakere masasına “kim kazanacak, kim kaybedecek” yaklaşımıyla oturmalarına sebep oluyor. Bu nedenle müzakerelerde karşılıklı kazanç sağlayacak iş birliği modellerinin geliştirilmesi gerekiyor. Nitekim Cumhurbaşkanı Tatar, geçen haftaki görüşmelerde Rum tarafına Kıbrıs İş Birliği Konseyi adıyla yeni bir yapının oluşturulmasını teklif etti. Ancak Rum muhatabı Türk tarafına fayda sağlayabileceği kaygısıyla bu teklife olumlu yanıt vermedi.

Ekrem İmamoğlu'nun tutuklanması, Özgür Özel'in İmamoğlu olmadan nasıl bir politika izleyeceği, Mansur Yavaş'ın milliyetçi yalnızlığı, Saraçhane eylemcilerinin coşkusu… Kim kazandı kim kaybetti? Aslında Ekrem İmamoğlu kazananı olmayan bir oyun kurguladı. Ya kendi kazanacaktı ya herkes kaybedecekti. Kendi kazanamadı, herkes kaybetti. Peki kim bu fırtınadan sağ çıkacak?

Bugün Ortadoğu'da yaşanan çatışmalar, iç savaş sonrası Suriye'nin durumu, Irak'taki güvenlik zafiyetleri ve İsrail'in Filistin'e yönelik saldırıları, bölgedeki istikrarsızlığın boyutlarını gözler önüne sermektedir. Türkiye; Irak, Suriye ve İran Kürtleri için, demokratik zeminde işleyen toplumsal bütünleşmesi bakımından “rol model” olma hüviyetindedir.