Bugün sosyal demokraside yaşanan hesap verilebilirlik, demokrasi ve hümanizm alanlarındaki çöküş, sadece partiyi değil, toplumun adalet duygusunu da zedeliyor. Bu aşınmalar büyük bir çürümeye, bu çöküşler ise daha toplumsal yıkımlara dönüşebilir. Nazım Hikmet'in sözü burada neredeyse bir kehanet gibi duruyor: “En acı yenilgi, kendine yenilmektir.”

Toplu bir vicdan felcinin içindeyiz. Dünyanın herhangi bir köşesinde yaşanan bir dramı birkaç saniyede tüketip kaydırmak, modern bireyin en yaygın ortak refleksi hâline geldi. Bir hastanenin vurulmasını, bir babanın evladını poşete topladığı görüntüleri, enkaz başında annesine seslenen bir çocuğun feryadını, gündelik bir bildirim notuyla aynı soğukkanlılıkla izliyoruz.

Kıbrıs, Mavi Vatan doktrini açısından yalnızca deniz yetki alanlarıyla değil, Doğu Akdeniz'de ortaya çıkan enerji koridorları ve yeni ittifak ağlarıyla da belirleyici konumdadır. Bölgedeki doğal gaz rezervleri, adayı küresel enerji jeopolitiğinin odağına yerleştirmiş; bu durum ABD, Fransa, İsrail ve Yunanistan gibi aktörlerin bölgede askerî ve ekonomik varlığını artırmasına yol açmıştır. Böylece Doğu Akdeniz, enerji, deniz hukuku ve askerî ittifakların kesiştiği yeni bir rekabet alanına dönüşmektedir. Bu bağlamda Türkiye–KKTC ilişkisi yalnızca güvenlik değil, deniz yetki anlaşmaları, enerji paylaşımı ve bölgesel diplomasi açısından da stratejik bir ortaklık niteliği taşımaktadır.

Bugün Türkiye aile yapısını halen koruyan nadir ülkelerden biridir. Hal böyleyken proaktif ve bilim temelli bir aile politikasıyla hem gençlik korunabilir hem de toplumsal dayanıklılık artırılabilir. Böylece 2053 vizyonu sadece ekonomik ve teknolojik bir hedef olmaktan çıkar; aynı zamanda aileyi merkeze alan bir medeniyet yaklaşımıyla dünyaya örnek olur.