Prens Mo kendi ülkesindeki akışı değiştirmek için telaş ediyor.

Veliahtlığı için, Suudi hiyerarşisi bozuldu. Zor kullanılması, veliahtlık hakkını taşıyan prensin ve ailesinin silah zoruyla sindirilmesi bir darbedir. Darbeler saadet getirmez. Ayrıca diğer kabilelerin ne derece sindiği ve ne zaman sinmeyecekleri belirsiz. 

Sonra rakip prens ve işadamları, bir otele kapatılıp haftalarca baskı altında tutuldu. Yaklaşık 500 kişiye ‘ya paranı ya canını’ tehdidi yapıldı. Bu kişiler canlarını kurtarmak için servetlerini bırakmak zorunda kaldılar. 

Prens Mo hesapta yolsuzlukla mücadele ederken, kendine 500 milyon dolara yat, 300 küsur milyona Fransa’da şato, 450 milyon dolara da Hazreti İsa tablosu aldı. Tabloyu henüz Suudi Arabistan’a getiremiyor. Ortam uygun olunca yapacak inşallah. Mesele sanatla ya da Hrıstiyanlıkla diyalog kurması değil, bu işleri perhiz-lahana turşusu tutarsızlığıyla yapması. 

Yat alması da acul iştahı ve ruh hali konusunda ayrıntı veriyor: Denizde görmüş, bayılmış. Hemen emir vermiş: ‘Sahibini bulun, bana satsın’... Rus milyarder iştahlı alıcıyı görünce ‘500 milyon’ demiş. Belki şimdi kendini dövüyor: Neden 600 milyon istemedim- diye. 

Savunma Bakanı Mo’nun İran ile kapışmak için yanıp tutuşması da ayrı bir hesap bilmezlik. Haritaya bakınca, Suudi’nin İran’a ulaşması pek mümkün değil. Ancak ABD ve İsrail ile birlikte İran’a sefer düzenleme çabasını, Ortadoğu’nun tarihi ve stratejisi konusundaki bilgisizliğine bağlamak mümkün.

Savunma Bakanına daha Yemen’deki rezalet savaşın hesabı sorulmadı. Hesapta İran’ı Yemen’de sıkıştıracaktı. Batıdan aldığı en modern silahlarla rağmen ‘Terlikli - Kalaşnikovlu Husileri’ geçemedi. Yemen kolera ve açlıktan kırılıyor. Savunma Bakanının askeri bilgi ve becerisi, çöl kumunda kayıp. 

Aynı kumdan kale zihniyetiyle Lübnan’da Hizbullah’ı hedef almaya çalıştı, Hariri’yi piyon olarak harcamaya uğraştı, başaramadı. Şimdi Lübnan’a İsrail saldırısı bekleniyor. 

Bunlar olurken, Mo ve Babası, Trump siyasetinin Ortadoğu’daki yetkili baş bayii olmak için çabaya giriştiler. Trump’ın Mayıs ziyareti İsrail-Suudi ilişkisinin dönüm noktasıydı. İki ülkenin uçak rotaları ile fiili bağlantısı kuruldu. İşbirliği ve temaslar ayrıca sürüyor. Uygun zamanda Suudi - İsrail diplomatik ilişkisi kurulacak.

Şer Yamuğunun parçası olarak İsrail-Mısır ilişkileri derinleştirildi. Mısır’ın ‘terörle mücadelesine’ destek için bayraksız amblemsiz uçaklarla İsrail, Sina Çölünü bombaladı. 

Trump ziyaretinden sonda Katar’a haksız ve hukuksuz abluka geldi. Türkiye ve ABD derin devletinin bir kanadı ayrı ayrı müdahale etmese, Katar’ı yutmuştu. Başaramadı. 

Yaz aylarındaki bu kargaşadan sonra ABD’nin elçiliğini Kudüs’e taşıma kararı açıklandı. BM oylamasına rağmen, Mısır, İsrail ve BAE’nin bu karara perde gerisinden destek verdiklerini görmek zor değil. Mesela İsrail, o kadar yardım ettiği halde Mısır medyasının ve yetkililerinin İsrail karşıtı söylem sürdürmesinden rahatsız oldu: Size bu kadar destek veriyoruz, bari biraz çenenizi tutun- bile dedi. Ancak ‘iç kamuoylarını’ uyutmak isteyen liderlerin bu samimiyetsiz davranışlarını İsrail şimdilik anlayışla karşılıyor. 

Sormak lazım, Kudüs kimin umurunda? 

Şu sıralar Suudi Arabistan ABD’den nükleer reaktör alıp, atom bombası yapmak için uğraşıyor. Sağda solda şer üçgenleri arayan, savaş peşinde olan ve çöl kumunda takılan zihniyete atom bombası vermek?

Ama sinemalar açıyor, kadınlara otomobil sürmeye izin veriyor, teknolojik gelişimi destekliyor, din polisini kısmen yavaşlattı, hatta opera bile yapacak... Ama devletin Vahhabi temeline dokunamadı. Londra ve Washington ‘uygun zamanı bekliyor’ diye avuntuda. Bölgede zaman acaba kimin lehinde, kimin aleyhinde?