Güney Kore kadar olamadık

Güney Kore sinemasında vatanseverlik temasıyla çekilen birçok başarılı yapım var. Peki köklü bir tarihe ve destansı zaferlere sahip olmamıza rağmen Türk sinemacıları neden bu kadar suskun?

Güney Kore sineması son dönemlerde bir iniş trendine girdi. Bunun iki sebebi var: Birincisi tanıdık ve bizi şaşırtmayan bir sinema olması. İkincisi yönetmenlerinin Hollywood zehirini kana kana içmesi. Öncelikle bütün Güney Kore korku filmleri Hollywood tarafından uyarlandı. Bu yetmedi Koreli yönetmenler Hollywood’a devşirilip kendi filmleri Amerikan tarzında tekrar kendilerine çektirildi. Kısacası Güney Koreli yönetmenleri yönetmen yapan sinema anlayışı kendileri tarafından terk edildi. Bunun sonucunda kendi kökeninden uzaklaşan yönetmenler grubu ortaya çıktı. Bu hafta vizyona giren ‘Karanlık Görev-Age Of Shadows’un yönetmeni Jee Woon Kim bu tür yönetmenlere çok iyi bir örnek. ‘Karanlık Sırlar’, ‘Acı Tatlı Hayat’ ve ‘İyi Kötü Tuhaf’ gibi filmlerle tanıdığımız Jee Woon Kim, 2013’te Hollywood endüstrisine çıkartma yaptı. Yönetmenin ünlü yıldızlarla çektiği ‘Geçit Yok-The Last Stand’ kendi adına büyük bir bozgundu. Onun o tuhaf egzantrik, tedirgin edici filmlerinin yerine bol patlamalı, saçma Hollywood espirileriyle dolu taklit bir film çıktı karşımıza. Bu yıkımın kendisi de farkında olmalı ki kendi topraklarına dönüp Güney Kore tarihinde önemli yer tutan Japon istilasına karşı verilen mücadelenin hikayesini çekti. Üstelik kült oyuncularıyla bunu yapmayı uygun gördü. Filmin başrolünde oynayan Kang-ho Song çok iyi bir aktör, her role girebiliyor ve kendine has bir tat bırakıyor. Filmin hikayesine gelince... Bir zamanlar Kore’nin bağımsızlığı için mücadele veren Lee, Japon emniyetinde komiser olarak hayatına devam ediyordur. Direnişe sızıp içeriden çökertme emri geldiğinde ise kendini hiç beklemediği bir kumpasın içinde bulur. Örgütün lideri Kim Woojin ile tanışır. Tarihin zıt taraflarında duran ve birbirlerinin gerçek kimliklerinin farkında olan bu iki adam, bilgi alabilmek adına yakınlaşarak çok tehlikeli bir denge kurar. Bu sırada örgüt, Seul’daki Japon tesislerini hedef almayı planlıyordur. Operasyon esnasında adeta bir kedi-fare kovalamacası başlar, kaçan da kovalayan da birbirini kullandığı için durum tahminlerin ötesinde bir çıkmaza girer. Lee, bu karmaşanın ortasında hızlı bir karar vermek zorundadır. Çünkü bomba dolu bir tren sınırı geçerek Seul’a doğru hızla yol alıyordur... Film yönetmen Jee Woon Kim’in kendi sinemasının bütün iyi yanlarını taşıyor. Bu film ne kanlı sahnelere dayanıyor ne de ucuz vatansever söylemlere. Hem iyi casus filmlerinin durağanlığını taşıyor üstünde hem de işkence sahnelerinde tüylerimizi diken diken edecek kadar acıyı duyumsamamazı sağlıyor. Zaten bu yüzden de ‘Karanlık Görev-Age Of Shadows’ Oscar adayı olabilmiş. Bu tür filmleri her yazdığımda geldiğim noktayı tekrar hatırlatacağım. Bizim gibi köklü bir tarihi olan koskoca bir imparatorluktan gelen, yedi düvele karşı Kurtuluş Savaşı’nı veren bir ülkenin sineması nasıl bu kadar suskun olabilir? Bu ayıptır. Bu lafım Kore’nin sinemasal başarısına değil. Azıcık tarihinden çıkardığı vatanperver filmlerin çokluğundan söz ediyorum. Onların sinemacıları daha mı vatansever? Bunu sormalıyız kendimize.