Baba ve oğullar için bir aksiyon

Bu hafta vizyona giren İlk Kurşun-First Kill baba ve oğulların birlikte gidip zevkle seyredecekleri bir yapım...

Bazı filmler vardır adı çok büyük değildir ama izleyicilerin iki saat eğlenceli vakit geçirecekleri yapımlardır. İlk Kurşun tam da böyle bir yapım. Başarılı Wall Street brokerı olan Will, oğlu Danny ile bağlarını yeniden sağlamlaştırabilmek için ailesini, büyüdüğü yere tatile götürür. Will ve Danny avlanmaya çıktıkları sırada, ters giden bir banka soygunu sonucu haydutların hesaplaşmasına tanık olurlar. Danny suçlular tarafından rehin alındığında, Will polis şefinin cinayet soruşturmasını engellemek ve oğlunun hayatı karşılığında çalınan parayı geri almak zorunda kalacaktır. Film başı sonu belli, sürpriz barındırmayan ama bu haliyle gelen izleyiciyi de hayal kırıklığına uğratmayan bir yapım. Burada yönetmen Steven C. Miller’ın tutarlı kariyeri önemli rol oynamış. Özellikle son iki yıldır Bruce Willis ile beraber kotardıkları üçüncü film İlk Kurşun. Yönetmen için iyi bir durum ama Bruce Willis açısından gittikçe düşen kariyerinin bir göstergesi. Tabii Willis’in artık 63 yaşına geldiğini hatırlatmalıyız. Yaşlanan aktörlerin değişmez kaderi bu. Willis’in Harrison Ford veya bir Sean Connery olmadığının da kanıtı. Willis’in oynadığı filmler kalite olarak aşağıya düştükçe yönetmen Miller’ın yukarı giden bir çizgisi var. 2018’de yönetmenin Sylvester Stallone ile çektiği Escape Plan 2: Hades filmini seyredeceğiz. Yönetmenin sürpriz barındırmayan sinematografisinin getirisi bu. Yine filme dönersek, heyecan dozajı yüksek olan yapımın çarpıcı olan kısmı bir baba-oğul arasındaki ilişkiyi alt metinde kullanması. Will (Hayden Christensen) işlerine dalmış ve oğlu Danny’e ilgi göstermeyen bir babadır. Bu noktada öykünün her babanın problemini işlediğini söyleyebiliriz. Danny okuldaki kabadayı bir çocuğun hedefindedir. Bunu öğrenen baba Will oğluna bir erkeklik dersi vermek için onu kendi kasabasına götürüp ava gitmeye karar verir. Filmin başında hayvan avlamaya böyle bir anlam yüklenmesi beni rahatsız etti. Son diyalogta “Kahraman olmak için silah kullanmaya gerek yok” lafı her şeyi değiştirdi tabii. Baba rolündeki Hayden Christensen’den hiç hoşlanmam. Yani oyunculuk performansına kötü demesem de doğal elektriği bana iyi gelmez. Hatta Star Wars’un yeni serisinden orijinali kadar hoşlanmamamın en büyük sebebi Christensen diyebilirim. Halbuki orada Anakin Skywalker’dan Darth Vader’a dönüşen karakter için çok uygun olmuştu Christensen’in tarzı. Bu filmde de kötü babadan, iyi babaya bir dönüşüm geçiriyor Christensen’in canlandırdığı karakter. Bruce Willis ise bu tür rolleri sadece para kazanmak için üstleniyor gibi. Zaten sonuna geldik son bir vole vuralım mantığı. Hatta bir sahnede Willis’in “Şu Christensen’in lafı bitsede ben monoloğumu döktürsem” duygusu hissediliyor. Halbuki rolünü bu kadar küçümsemese film daha iyi bir noktaya gelebilirdi. Yazının başında da dediğim gibi heyecan çizgisi tatmin edici. Danny’i kaçıran Levi karakterini canlandıran Gethin Anthony sayesinde filmin duygusunun daha yerine oturduğunu söyleyebilirim. Burada babanın veremediği kendine güven duygusu ve içselleştirme olayını bu haydut küçük oğlana çok daha iyi hissettirebiliyor. Bu haliyle Bruce Willis ve Hayden Christensen gibi iki büyük ismin altında ezilmiyor Anthony. Film saf bir aksiyon ama draması da yerinde. Başlıkta dediğimiz gibi baba ve oğullar için iyi bir seçim.

Bruce Willis’in düşen kariyerinde öncelikle 63 yaşına geldiğini hatırlamalıyız. Ayrıca onun bir Harrison Ford ya da Sean Connery gibi olmadığını da bir kenara not edelim.